Występy i publiczne wypowiedzi Jana Pietrzaka przypominają trochę rodzinne święta przy stole z tym konserwatywnym wujkiem, z którym rzadko się widujemy. A to rzuci transfobicznym dowcipem o Annie Grodzkiej, a to krzyknie coś o multi-kulti, albo że trzeba zburzyć Pałac Kultury, a to zażartuje o wieszaniu komunistów, a to wyzwie opozycyjną posłankę od zdzir. Z tym, że wujek nie występuje w CSW. "Kabaret Pod Egidą, który ma pięćdziesiąt kilka lat, ma bardzo duży potencjał artystyczny. (…) Bardzo chciałby grać w swoim mieście, czyli w Warszawie. Jeżeli pan minister kultury jest taki wszechwładny, jak sprawia wrażenie, to bardzo prosimy o pomoc w znalezieniu odpowiedniego lokalu, który podlega państwu, a nie miastu. Miasto nam nie daje grać" - powiedział pół roku temu Jan Pietrzak w telewizji Republika w wywiadzie z Ewą Stankiewicz. A na marginesie zasugerował, że warszawskie władze są wybierane przez "środowiska ubeckie, byłych ubeków, których pokolenia przyjeżdżały do Warszawy". Biadolenie, że go nigdzie nie chcą, należy do głównych aktywności Jana Pietrzaka w ostatnich latach. W 2016 roku twierdził, że jeden z warszawskich lokali wyrzucił go i jego występy, choć właściciel knajpy twierdził, że profil miejsca zmienił się z muzycznego na restauracyjny. A rok temu Pietrzak narzekał już nie tylko na Warszawę, ale i na inne miasta: "Nie możemy też wynajmować sal, bo samorządy są teraz >>niezależne<<, i w związku z tym wiele miast nie chce nas w ogóle wpuszczać. Pan rozumie, co to za wolna Polska, która nie wpuszcza Pietrzaka?". Zdarzyło mu się niedawno nawet narzekanie na TVP – i to już za rządów PiS-u: "Mam trudne relacje z TVP. Telewizja Polska nie za bardzo mnie popiera. Tam są teraz młode siły, mają rewolucyjne pomysły i staruszków odstawiają na bocznicę". Dlatego z tego miejsca pragnę panu Janowi pogratulować: super! Udało się! Lata łażenia za decydentami i pyk, Pietrzak dostał występ w warszawskim Centrum Sztuki Współczesnej z Wujkiem Samo Zło i Kodymem na supporcie. W sobotę. Wstęp wolny. Żarty z kartki Czemu na końcu poprzedniego akapitu nie dałem "xD"? Bo Pietrzak w roku 2020 jest tak naprawdę postacią smutną - starszym panem, który od lat jest przekonany, że nie gra koncertów, bo mu bolszewicy i ubecy miejsce na scenie zabierają. Dziś kabareciarz wpuszczany jest na wydarzenia kulturalne organizowane przez środowiska prawicowe i PiS-owskie głównie po to, żeby odśpiewać szlagier z lat 70. "Żeby Polska była Polską" i sobie już pójść. Tak było na przykład na "Koncercie dla Niepodległej" na Narodowym. Kiedyś dawali mu chociaż jeszcze opowiedzieć jeden czy dwa kawały ze sceny, ale jakoś ostatnio dano sobie z tym spokój. Czemu? Mam pewne podejrzenia, ale niech każdy czytelnik wyrobi sobie własne zdanie na podstawie przykładowych dowcipów, które Pietrzak wygłosił w trakcie koncertu w prawicowym Klubie Ronina w marcu 2016 (warto dodać, że żarty czytane były z kartki): "Jest taki wesołek, Kupa Wojewódzki, który wtykał polskie flagi w psie odchoty. Sąd uznał, że to jest naturalne u człowieka, który ma na imię Kupa. I on teraz wyznał, że się boi tego wszystkiego. Panie Kupa, fortuna kałem się toczy!" "Petru wyraził obawę: czy 500 złotych nie zostanie przepite przez ojców-pijaków? Widocznie jego ojciec przepijał i zabrakło kasy na dokształcenie tego cymbała." "Banda Millera zniknęła z naszego życia politycznego, więc ta zardzewiała pudernica Senyszyn nie będzie już skrzeczeć z telewizorów. Podobno na odchodne załatwiła sobie kasę na zapłodnienie in vitro. Ludzie, co się z tego wylęgnie! Koczkodan skrzyżowany z ropuchą!" Nie tylko polityka Trzeba jednak przyznać, że Pietrzak jest wszechstronny i nie tylko o polityce żartować potrafi. Tu dwa przykłady niepolitycznych żartów opowiedzianych przez Mistrza: "Ogłoszenie drobne: poszukuję pracownika na plantację kapusty. Może być głąb." "Dlaczego kobiety żyją dłużej? Bo nie mają żon! Dziękuję za brawa!" Czytanie z kartki podczas omawianego występu trwało łącznie kilkadziesiąt minut. Przez kolejnych dziesięć artysta czytał ze sceny swoją książkę. Zaś w międzyczasie kilkukrotnie zwrócił uwagę na to, że Pod Egidą nie ma pieniędzy, na przykład tak: "w Polsce grasuje dywersyjny oddział Armii Czerwonej pod pseudonimem Chór Aleksandrowa. I ktoś z polskiej strony ich finansuje! A na kabaret Pod Egidą nie ma jednego tysiąca, żeby na taksówki było chociaż". Naród nie skorzystał Czemu Pietrzak tak często krzyczy, że nie starcza mu hajsu i nie ma gdzie występować? Po pierwsze: pewnie dlatego, że nie starcza mu hajsu i nie ma gdzie występować. Ale powodem może być też nieprawdopodobne ego pieśniarza, którego nawet nie stara się ukrywać. Po rzeczach, które Pietrzak wygaduje w wywiadach i podczas występów, można odnieść wrażenie, że tytuł jego książki – „Jak obaliłem komunę” – nie jest jedynie prowokacyjnym żartem. Podobnie jak to, że w 1995 kabareciarz kandydował na prezydenta, zdobywając jedynie 1,12% (i 10. miejsce). „Naród nie skorzystał i uważam, że się pomylił” - powiedział Pietrzak w wywiadzie dla "Dziennika Gazety Prawnej" ponad dwie dekady później. W tym samym wywiadzie bard prawicy rzucił od niechcenia, że gdyby „przez te wszystkie lata raz w miesiącu występował w telewizji, Polska byłaby inna”. Oraz: „uważam, że to PiS do mnie się przyłączył, a nie ja do PiS. Ta partia po prostu dorosła do moich poglądów, nie musiałem nic specjalnie przykrawać”. Oczywiście Pietrzak był w PRL-u postacią ważną, i tego nikt mu nie próbuje odebrać. Do dziś uwielbia chwalić się tym, że w latach 80. cytowali go królowa Elżbieta II i Ronald Reagan. Pietrzakową frazę „Let Poland Be Poland” wypowiadali w amerykańskiej telewizji Max von Sydow, Charlton Heston, Orson Welles i Frank Sinatra. A przez Kabaret Pod Egidą przewinęło się mnóstwo świetnych polskich artystek i artystów: Agnieszka Osiecka, Edyta Geppert, Piotr Fronczewski, Jonasz Kofta, Ewa Błaszczyk, Janusz Gajos, Wojciech Pszoniak, Barbara Krafftówna. Co ciekawe: w latach świetności grupy, na widowni często pojawiały się postaci, które dziś Pietrzak wyklina, takie jak Adam Michnik czy Lech Wałęsa. Ba! Niektórzy zapominają, że w PRL-u teksty do kabaretu Pietrzaka pisały osoby, za którymi Pietrzak dziś nie przepada. Na przykład Jerzy Urban czy Daniel Passent. W roku 2020 Pietrzak niechętnie o tym wspomina. Podobnie jak o swojej piosence o emigrantach, zaśpiewanej w trakcie PRL-owskiej nagonki antysemickiej latem 1968. Idę o zakład, że Pietrzak nie wykonuje jej dziś podczas koncertów polonijnych: Po 1990 rozgoryczony nową rzeczywistością kabareciarz coraz mocniej skręcał w prawo. A po roku 2000 do Kabaretu Pod Egidą trafił współautor słynnego „Studia Yayo” Ryszard Makowski czy prawicowy publicysta Rafał Ziemkiewicz. Ten drugi w kontekście występu Pietrzaka w CSW napisał dziś na Twitterze: „lewactwo szaleje z wściekłości, że im Polacy wleźli na teren, który dawno temu obsikali jako własny. Go, Panie Janek, go”. Czy hajs się zgadza? Dziś występy i publiczne wypowiedzi Jana Pietrzaka przypominają trochę rodzinne święta przy stole z tym konserwatywnym wujkiem, z którym rzadko się widujemy. A to rzuci transfobicznym dowcipem o Annie Grodzkiej, a to krzyknie coś o multi-kulti, albo że trzeba zburzyć Pałac Kultury, a to zażartuje o wieszaniu komunistów, a to wyzwie opozycyjną posłankę od zdzir. Wujka najlepiej zignorować i nie wchodzić z nim w zbędne dyskusje. A że od czasu do czasu dostanie na swoje dowcipasy publiczne pieniądze? Jak na przykład ponad 1,5 miliona złotych, które według portalu Fundacja Jana Pietrzaka miała dostać między 2016 i 2018 rokiem od Narodowego Centrum Kultury i od fundacji powiązanej z PZU? Oj tam, oj tam. Zobacz także: Pomagamy pszczołom